Interpunkcja, podobnie jak orografia i styl, to ważne elementy poprawnie językowo zredagowanego tekstu.

Wielu autorów prac naukowych w mniejszym stopniu skupia się na poprawności językowej niż zawartości merytorycznej, stad często kłopoty z precyzyjnym oddaniem idei pracy. Aby tekst był spójny i logiczny, ważne jest zastosowanie się do wszystkich zasad poprawności językowej. Mimo, iż najbardziej rażące są błędy ortograficzne, a czytelność tekstu najbardziej zaburzają stylistyczne i leksykalne, to nie bez znaczenia, zarówno dla komunikatywności tekstu, jak i dochowania zgodności z zasadami języka polskiego jest poprawne zastosowanie znaków interpunkcyjnych.

Kropka służy do zamykania wypowiedzi, kończymy nią zdanie lub wypowiedzenie, ale nie stosuje się jej przy tytułach. Tak więc tytuł pracy magisterskiej będzie zaczynał się dużą literą, ale nie będzie kończył się kropką. Podobna zasada dotyczy tytułów rozdziałów i podrozdziałów pracy.

Dużą trudność piszącym sprawia rozróżnienie funkcjonalności dywizu i myślnika, zwłaszcza zauważenie różnicy znaczeniowej między nimi. Dywiz inaczej łącznik [ - ] to znak graficzny łączący ze sobą dwa człony wyrazów, np. Bielsko-Biała, biologiczno-chemiczny, Jan Nowak-Jeziorański.

Myślnik (pauza) [−] różni się od dywizu nie tylko wyglądem – jest dłuższą kreską pionową, ale także znaczeniem. Znak ten stosuje się:

1. przed każdym elementem wyliczania,

2. na początku cytowania cudzej wypowiedzi, np. w wywiadach, a także przy wyjaśnianiu czegoś, np. przy definiowaniu pojęć, np. magister – tytuł otrzymywany po napisaniu i obronie pracy magisterskiej,

3. na początku każdej cytowanej wypowiedzi, np. w wywiadach,

4. dla oddzielenia wtrącenia od reszty zdania, np. To było wtedy – o ile dobrze pamiętam – kiedy pierwszy raz ją zobaczyłem.

5. dla określenia znaczeń przeciwstawnych, np. smutno – wesoło.

KOREKTA  

REDAKCJA i EDYCJA TEKSTÓW

rozprawy doktorskie

prace magisterskie, licencjackie, inżynierskie 

artykuły naukowe i książki 

Korekta i redakcja tekstów. 
Reklama